Het verlangen naar
het onbekende is groot
Als men bekend is
Maar men verlangt naar
het bekende als men
wel onbekend is
Maand: mei 2018
Voorjaar
Ik zie het gras wuiven in de wind
als een pas geknipt kapsel van een jongeman
De populieren ruizen
Akkers en grasland wisselen elkaar af
Ik hoor de kieviten roepen
Ganzen vliegen over
Ik ruik de meidoorn in bloei
Een vink kwettert in een boom
De weg ligt voor mij open
Koud op de dijk
Eindeloze vlakten, vergezicht
Koude lucht, fris aan mijn wangen
Kristal helder licht
Dit uitzicht in mijn geest bevangen
Hemel blauwwit en loodgrijs
Geluiden gedempt en vingers bevroren
Dit wil ik vasthouden voordat ik afreis
Ik zie daar in het landschap oude sporen
Van mens en dier maar nu vervaagd
Dood hout ligt er aangespoeld
De tijd lijkt vertraagd
Statisch landschap, onderkoeld
Koud geworden uitzicht
Mooi en stil
In mijn geest brengt het licht
Dit is wat ik onthouden wil
Zeeland
De kale akker ligt voor mij
Zon en wind strijken afwisselend neer
Ik ruik ingekuild gras en zilte zeelucht
De kievit maakt een baltsvlucht
Er komt een tractor voorbij
Wuivende bomen staan aan het einde van de wei
Groen en grijs lichten ze afwisselend op
Ik ruik gras en mest en de meidoorn in vlagen
Het fluitenkruid bloeit uitbundig onder de hagen
Wolken waaien voorbij
Fietsend door het landschap verplaats ik mij
Genietend van de elementen op mij dalend neer
De wind door mijn haren en op mijn huid
De zonnewarmte voert mij vooruit
De dag vliegt voorbij
De rivier
Grijs-groen is het water
Blauw-zwart de lucht,
De wind steek op, wat later
waait door mijn haar, ik zucht
Ik adem diep, de lucht is koel en fris
De dijk verlaten, ik ben alleen
Er is veel dat ik mis
Wat zal ik doen, waar ga ik heen?
De natuur leidt mij af
Tijdelijk uitstel geeft het mij
Voor een keuze die geen oplossing gaf
mee met het tij.
Mee met de stroom van het water,
Dat is het devies voor velen
Maar wat brengt het je later?
Kan ik mijzelf wel helen?
De natuur trekt mij aan
Mee met de stroom van het water
Trekt mij van mijn sores vandaan
Gaan mijn zorgen naar een moment later
Ganzen vliegen over en gakken luid
Nu de uiterwaarden in, meteen
Ik voel de koude lucht op mijn huid
De rivier lokt mij, ik kan er niet omheen
mereltoussaint 