Mijn hoofd vol en dof
Ik voel me echt niet tof
En holtes gevuld met vocht
Nee het was geen tocht
Maar het is het seizoen
En de bloeiers die het doen
De voorjaarshooikoorts
De pollen enzovoorts
Die mij doen niezen
En doen snotteren tot achter mijn kiezen
Mij doen zwalken heen en weer
Doen mijn lichaam zo zeer
Telkens verbaasd het mij
dat die kleine pollen dit effect hebben bij
mij dit kunnen veroorzaken
En mij zo ziek kunnen maken
Een fijn uitzicht voor mij
mijn hoofd op nul
Geen haast te zijn of te worden
Zit ik rustig
Wat doet de geest,
als tijd genoeg en er is niets dan wil het iets…..
als in de waan van tijd dan wil het niets
Mijn verlangen
We halen van alles in ons hoofd
Denk dat ons van alles is beloofd
Van aandacht en liefde
Dat er niets zou komen wat ons griefde
Van welvaart en rijkdom
Maar achteraf blijkt de som
Tegen te vallen toch
Al blijft de hoop op dat alles nog
En dat is misschien zo slecht nog niet
Daardoor blijft het positief wat je ziet
Als men alle hoop laat varen
Zal de lucht nooit meer opklaren
En ligt alleen het sacherijn in het verschiet
Thuisgekomen hoor ik allerlei geluiden
en schepen op de achtergrond, die mijn avond inluiden
ze vormen samen een groot koor
tussen het ruisen van de bomen door
Hoor ik in de verte de schapen
Alsof het etenstijd is, volop blaten
Hoog en laag moeder en kind
Antwoorden elkaar tegen de wind
Na een dag van werken is daar buiten de rust
Voor mij het loslaten van alle gedachten een must
Om tot stilstand te komen
En vervolgens dag te dromen
naar verre landen of heel dichtbij
Daar op de dijk bij de schapen nabij
We lijken op elkaar
Dat is niet raar
Uiterlijk en innerlijk
en niet altijd even beminnelijk
Maar ook een leuk iets
als zomaar voorkeuren uit het niets
Die overdracht van eigenschappen
iets voor de wetenschappen?
Overdraagbaar of aangeleerd,
en genen door opvoeding gecamoufleerd?
Hebben we ons gewoonweg herhaald?
Keuzevrijheid of genetisch bepaald?
Gedrag dat gekopieerd wordt
en is het zelfbeschouwing waaraan het schort?
Verbazing over eigen kroost
We leven in hen voort, dat is ook een troost
Na een diepe slaap heb ik mijn ogen halfopen
trek ik de gordijnen wijd open
kijk van bovenaf de tuin in
en krijg ik meteen zin
om de tuin in te springen
en de natuur in te dringen
van het balkon in het sappige gras
met blote voeten in de dras
Ik zie allerlei kleuren
de gehele tuin op fleuren
Voorzichtige zonnestralen schijnen op bloemen
geel en roze en der een toef in licht groenen
Het lijkt wel een feest
waarvoor de tuingeest
zich heeft versierd
en wordt ik zo de natuur in gezwierd
Wil ik met de vogels vliegen
En heerlijk op de wind wiegen
Ik voel me als een kind zo blij
En zo de tuin in, vrij!
Bloot na warmte afgekoeld
Zintuigen ultiem aangesproken
Wat gewoon is wordt uitzonderlijk
Ontspannen lig ik
Mijn uitzicht op de lucht
Bomen waaiend op de wind
Zon strijkt door het groen
op mij neer
De natuur zingt
Ik zucht van loomheid
De wind strijkt over mijn huid
aait over mijn benen als een tedere minnaar
Ik geniet
mereltoussaint 