Het ongenoegen spuit hij over je uit, de hufter
Van al die onredelijke verwijten wordt je zelfs schuchter
Hij maakt je zwart als hij ongelijk lijkt te krijgen
Maakt je belachelijk wanneer hij in het moeras der onzin dreigt te zijgen
De aantijgingen zijn zo compleet idioot
dat je je reactie uit ongeloof verkloot
en laat zelfs de geest van de trap je in de steek
waarbij je intelligentie compleet verbleekt
Hij stookt iedereen op uit eigen onvermogen
en draait alles om, voor zijn gelijk, onvertogen
En niemand zegt er wat van…
en lacht heel gewoon mee dan
is het nu uit angst of zelfbehoud
er kan niet op hen worden gebouwd
Dat is pijnlijk duidelijk genoeg
Maar er was niemand die er om vroeg
en toch gaat de hufter gewoon door
Oneindig, want hij heeft nooit genoeg voor
de voldoening van zijn kleinzieligheid
Helaas, want hij raakt er zo niet door bevrijd