O euforisch voorjaar
Die bloemenpracht
Het geurenfeest
Doet mijn geest herleven.
O baltsvlucht van de kievit
Die verre roep van de wulp
Het gezang van de merel
Ik wil weer leven!
O zonneschijn
Die fijne lente bui
Het briesje wind
Ik wil de natuur beleven!
Ongewenst en onverwacht
tot diep in middernacht
Hard geluid veel gehoor
gebonk en geschreeuw door en door
Te hard om te negeren
Om de ander te regeren?
Of gewoon te doof ?
Oren dicht is blijkbaar het geloof
Maar als men niets opmerkt
Wordt de leefruimte beperkt
Verandert er niets
en zal de grens steeds wijzigen iets
Er is een alternatief
wat mij meer is dan lief
Waarbij geen overlast
Waarbij ook geen overmacht
Niet middernacht
Niet onverwacht
Niet te luid en hard
Niet waarbij het de geest tart
In overleg
Er is een keuze er is een weg
Twee eenden in het water
Zwemmen parallel
Laten sporen achter
Als Escher lijkt het wel.
Zo vanzelfsprekend
en zo sereen
niets verstoort ze
met de natuur ineen.
Ik wil als die twee eenden
samen met jou in één baan
liefdevol en harmonieus
door het leven gaan.
Als ik de kersenbloesem zie
denk ik aan m’n vader in zijn jonge jaren
Hoe hij de vreugde voelde van het voorjaar
een beter leven na de oorlog
en hoop
Hoe hij vertelde over madeliefjes in het gras
Japanse bloesem bloeide in het park toen ik geboren werd
De pracht van de bomen en de geur van bloemen
Het voorjaar zo uitbundig ervoer hij als symbool
voor hoop
Nog een jong gezin
Hoe hij voelde dat alle geluk nog mogelijk was
Harmonie was wat hij nastreefde
een overvloed van liefde
en hoop
Hoe hij wilde dat ik het begreep
Zijn ervaring deelde
euforie over het voorjaar
Hetzelfde genoegen
En hoop
Nu vervaar ik hetzelfde
Bij een uitbundig voorjaar
Als ik de kersenbloesem zie
Hoe de lentegeuren mij tegemoet komen
Krijg ik hoop
Plotseling overvalt het mij
Het Verlies, het verdriet, en de twijfel
Ik voel het als een steek in mijn borst
De tranen schieten mij toe
een brok in mijn keel
Heb ik genoeg laten weten?
Dat ik hem waardeerde ondanks zijn gebreken
en zag dat hij zich probeerde ontworstelen
aan alles wat er niet goed was gegaan
zijn onmacht om het helemaal goed te doen
Een enkel beeld in mijn oude woonplaats
Een herinnering van een moment
En voel gemis en verdriet
Heb onvoldoende stilgestaan
mereltoussaint 