Blauwe lucht en avondzon

Ik wou dat ik op vakantie kon

Ik verheug me op het reizen wederom

Op uitzicht en hoge bergen met zon

Op terrasjes en het buitenlands etend

Op alles van interesse wetend

Op lopen in smalle schuine straatjes zwetend

in de middagzon in water juichkretend

Maar ik zit hier beperkt thuis

Want niemand mag uit huis

Behalve de noodzakelijke werkluis

We dragen nu allemaal ons kruis

van onze behoefte om te reizen

Door onze verwende leefwijze

En door die idioot lage prijzen

Door de naïeve arrogante zienswijze

Zijn we nu echt de pineut

En hebben we te lang geteut

Met de juiste acties van de farmaceut

En kan niemand meer weg, sauve-qui-peut