Ik zie een kluitje koeien
Schuilen aan de waterkant
De wilg biedt wat beschutting
De zon brand op het zand
De wind waait over het water
En biedt verkoeling af en toe
Als een Potter staan ze daar
Ze kijken mij aan, heel moe
Alle koeien op een kluit
Mooi gevlekt staan zij
Aan de oever in de schaduw
Te wachten in de klei
Op een zuchtje wind
Als een standbeeld
staat hij
‘s morgens vroeg.
De fazant
aan de rand
van het veld.
Op de Uitkijk?
Stokstijf
kijkt hij.
Met zijn snavel
in de wind
totdat hij iets vindt?
Maar niets verschijnt er
in zijn beeld.
Zo staat hij daar
als een beeld
Na een lange tijd
terwijl ik kijk
neemt hij de wijk.
En zie ik nog net
in de rand, zijn kind.
Een ooievaar loopt behoedzaam
Langs het pas gemaaide gras
Hij loert en kijkt heel voorzichtig
Alsof het zijn laatste kans was
Om een prooi te vinden
Een kikker of ander beest
Te vangen en te verslinden
Twee zwanen vliegen mee
Fietsend op de dijk
Glanzend in de zon
Wieken synchroon
Ik kan ze aanraken, bijna
Stil vliegen ze mee
Gepaard en doelbewust
Op weg naar wat?
Met haast of gewoon?
Opzoek naar iets?
Zo vliegen ze met mij mee
Over de dijk naar de stad
Ik voor een boodschap
En zij naar een volgend adres
Ik voel me vereerd
Plots komt het boven
als ik op pad ben in de streek.
De geur van weiland gras en groen
Herinnering van school
Een uitwisseling van een week
Het onbekende
Een ander gezin en andere gewoontes
Geen geknuffel en gekus
Geen luxe en geen franjes
Aardappelen met jus
Als stads kind was ik
geen boerenleven gewend
De lucht van koeien en zure melk
Op de voorzolder in een boeren bed
de geluiden uit de stal ’s nachts, ongekend
Op de fiets naar school
De wind altijd tegen
Van weinig naar ergens
Weilanden uitgestrekt ver
Langs sloten en oneindige wegen
Het leven leek eenvoudig en goed
maar ook bekent en zonder vragen
Van omgekeerde logees kwam het niet
Het werd te eng gevonden
die grote stad met fratsen te wagen
Zo zou het altijd blijven dacht ik toen
Geen behoefte aan avontuur
of aan iets anders
dan de wijde vergezichten
de geur van gras en groen
Soms verlang ik naar die uitzichten
Eenvoudig, ver en oneindig groen
De eenvoud is niet gebleven
De wereld is anders
dan toen
De stilte geneest
mijn piekerende geest
van allerlei beslommeringen
en andere bekommeringen
Alleen de natuur is aanwezig
In het kabbelde water zijn de kikkers bezig
de wind ritselt en het gras ruist,
terwijl ik de akker doorkruis
Een paar ganzen vliegen over
de leeuwerik klinkt betoverd
Ook mijn fiets knerpt in het grind
En het weer is mij goed gezind
Van het hier naar daar
zonder al te veel bezwaar
Ga ik met wind in de rug gezwind
de stilte steeds bemint
Nu mijn geest nog leeg te maken
van de aandacht die het lijkt te vragen
voor de rust die ik hier zoek
Maar daarop rust soms een vloek
Toch gaat het elke dag iets beter
Met die rust en elke meter
Voor de ontspanning van geest
Het is de stilte die geneest
mereltoussaint 