Ik geniet alsof het de laatste kans is
Nog even en dan is het mis
Dan komt de kou en de regen
Dan is het gedaan met buitenleven
Dat verlengstuk van mijn omgeving
Waar de essentie draait om de beleving
Waar ik meer besef heb van het leven
Al is het een gevoel maar voor even
Op te gaan in het aardse wezen
Wat buitennatuurlijk mag heten
Anders voelt het buiten
Najaarswarmte
Het licht is minder recht
En toch een hete zon
De wind waait meer
en voert geuren mee
De geur van verkleuring
en vallend blad
van aardse oogst
en deels omgeploegd land
De notenboom vangt
de nazomer avondzon.
Ik wou ik een vogel was
en ik zo de boom in kon.
Om te genieten van
de laatste stralen zon.
En ver vóóruit te kijken,
zo ver als ik kon.
Mijn prachtig verenkleed
beschenen door de avond zon.
En te eten van de noten
zoveel als ik kon.
Je waant je bíjna aan de kust
Met het geklots van de golven
En op ’t strand
het meeuwen gekrijs
Maar het is maar de Waal
waarop een schip
in mijn gezichtsveld verreist
De wolk zo mooi gevormd
door het zonlicht fel beschenen.
Wit boven en grijs van onderen
tegen een blauwe achtergrond.
Perfect luchtige substantie,
verleidelijk zacht,
veranderend van vorm,
Laat mijn fantasie prikkelen.
Doet een andere wereld beloven
van goden en hemelrijk
en geneugten in de toekomst.
Belooft mooie vergezichten
waarin eindeloos te dwalen
zonder de grond te geraken.
Kan er uren lang
naar staren.
De avondzon schijnt
schuin over de duinen
verlicht de rode daken
doet de duinrozen oplichten
en laat ze geuren
Het geeft een bijzondere gloed
aan bekend landschap
Vogels fluiten hun avondlied
Vredig daalt een rust neer
zo gaat de dag naar het einde toe
De lijster zingt in drieën
Verderop hoor ik hem luid
Zodat we het goed horen
over de toppen van de bomen uit
Zo luister ik naar hem
Die fluitend in de struik
flink zijn best doet
met volle borst vrijuit
Van gewoon tot imitatie
Met heel veel variatie
Van groot belang te horen
en daarom voor onze oren
in drieën herhaald
Hoor ik hem heel luid
over de toppen
van de bomen uit
Ik zie een kluitje koeien
Schuilen aan de waterkant
De wilg biedt wat beschutting
De zon brand op het zand
De wind waait over het water
En biedt verkoeling af en toe
Als een Potter staan ze daar
Ze kijken mij aan, heel moe
Alle koeien op een kluit
Mooi gevlekt staan zij
Aan de oever in de schaduw
Te wachten in de klei
Op een zuchtje wind
Als een standbeeld
staat hij
‘s morgens vroeg.
De fazant
aan de rand
van het veld.
Op de Uitkijk?
Stokstijf
kijkt hij.
Met zijn snavel
in de wind
totdat hij iets vindt?
Maar niets verschijnt er
in zijn beeld.
Zo staat hij daar
als een beeld
Na een lange tijd
terwijl ik kijk
neemt hij de wijk.
En zie ik nog net
in de rand, zijn kind.
Een ooievaar loopt behoedzaam
Langs het pas gemaaide gras
Hij loert en kijkt heel voorzichtig
Alsof het zijn laatste kans was
Om een prooi te vinden
Een kikker of ander beest
Te vangen en te verslinden
mereltoussaint 