Twee zwanen vliegen mee
Fietsend op de dijk
Glanzend in de zon
Wieken synchroon
Ik kan ze aanraken, bijna
Stil vliegen ze mee
Gepaard en doelbewust
Op weg naar wat?
Met haast of gewoon?
Opzoek naar iets?
Zo vliegen ze met mij mee
Over de dijk naar de stad
Ik voor een boodschap
En zij naar een volgend adres
Ik voel me vereerd
Plots komt het boven
als ik op pad ben in de streek.
De geur van weiland gras en groen
Herinnering van school
Een uitwisseling van een week
Het onbekende
Een ander gezin en andere gewoontes
Geen geknuffel en gekus
Geen luxe en geen franjes
Aardappelen met jus
Als stads kind was ik
geen boerenleven gewend
De lucht van koeien en zure melk
Op de voorzolder in een boeren bed
de geluiden uit de stal ’s nachts, ongekend
Op de fiets naar school
De wind altijd tegen
Van weinig naar ergens
Weilanden uitgestrekt ver
Langs sloten en oneindige wegen
Het leven leek eenvoudig en goed
maar ook bekent en zonder vragen
Van omgekeerde logees kwam het niet
Het werd te eng gevonden
die grote stad met fratsen te wagen
Zo zou het altijd blijven dacht ik toen
Geen behoefte aan avontuur
of aan iets anders
dan de wijde vergezichten
de geur van gras en groen
Soms verlang ik naar die uitzichten
Eenvoudig, ver en oneindig groen
De eenvoud is niet gebleven
De wereld is anders
dan toen
De stilte geneest
mijn piekerende geest
van allerlei beslommeringen
en andere bekommeringen
Alleen de natuur is aanwezig
In het kabbelde water zijn de kikkers bezig
de wind ritselt en het gras ruist,
terwijl ik de akker doorkruis
Een paar ganzen vliegen over
de leeuwerik klinkt betoverd
Ook mijn fiets knerpt in het grind
En het weer is mij goed gezind
Van het hier naar daar
zonder al te veel bezwaar
Ga ik met wind in de rug gezwind
de stilte steeds bemint
Nu mijn geest nog leeg te maken
van de aandacht die het lijkt te vragen
voor de rust die ik hier zoek
Maar daarop rust soms een vloek
Toch gaat het elke dag iets beter
Met die rust en elke meter
Voor de ontspanning van geest
Het is de stilte die geneest
De wind waait en waait
En komt van alle kanten
Hij beukt op heggen in
Ik zie de bomen buigen
Hij doet mijn adem stokken
Brengt mijn fiets tot stilstand
Welke kant ik ook op ga
tegemoet komt hij
Hij stuurt mij tegen
Wil niet wijken
voor mijn getrapt
Ik wou dat ik al thuis was
Of nooit van huis was
Achter de duin pas
Kan ik weer vooruit
En adem ik weer voluit
Als een standbeeld
staat hij
‘s morgens vroeg,
de fazant
aan de rand
van het veld
Op de Uitkijk?
Met zijn snavel
in de wind
Stokstijf
kijkt hij
totdat hij vindt?
Maar niets verschijnt er
in zijn beeld
Na een lange tijd
neemt hij de wijk
en zie ik nog net
in de rand
zijn kind
Plots komt het boven
als ik op pad ben in de streek.
De geur van weiland gras en groen
Herinnering van school
Een uitwisseling van een week.
Het onbekende
Een ander gezin en andere gewoontes
Geen geknuffel en gekus
Geen luxe en geen franjes
Aardappelen met jus.
Als stads kind was ik
geen boerenleven gewend
De lucht van koeien en zure melk
Op de voorzolder in een boeren bed
de geluiden uit de stal ’s nachts, ongekend.
Op de fiets naar school
De wind altijd tegen
Van weinig naar ergens
Weilanden uitgestrekt ver
Langs sloten en oneindige wegen.
Het leven leek eenvoudig en goed
maar ook bekend en zonder vragen
Van omgekeerde logees kwam het niet
Het werd te eng gevonden
die grote stad met fratsen te wagen.
Zo zou het altijd blijven dacht ik toen
Geen behoefte aan avontuur
of aan iets anders
dan de wijde vergezichten
de geur van gras en groen.
Nu verlang ik naar die uitzichten
Ver en oneindig groen
De eenvoud is niet gebleven
De wereld is anders
Dan toen
De schreeuw kaatst terug
van het autistische kind
Angst frustratie stress
uit zich in boosheid
De ouder kan er niet mee omgaan
De schreeuw kaatst terug
Onvermogen en domheid
heeft vele kanten
De liefde is niet genoeg
De kennis ontbreekt
Het besef nog meer
Wat leren we onze kinderen?
De tuin zoemt
van bijen en zweefvliegen
en ander gevleugel
als ik mijn oor te luisteren leg
in de kleurrijke borders van mijn tuin
Stil hangt de wolzwever voor de bloem
Het doet aan een kolibrie denken
mediterend voor zijn eten
Het plaatselijke gezoem complementeert
het heldere gefluit van de zwartkop
Een geruststellende achtergrond
Er wordt gewerkt in de tuin!
Blauwe lucht en avondzon
Ik wou dat ik op vakantie kon
Ik verheug me op het reizen wederom
Op uitzicht en hoge bergen met zon
Op terrasjes en het buitenlands etend
Op alles van interesse wetend
Op lopen in smalle schuine straatjes zwetend
in de middagzon in water juichkretend
Maar ik zit hier beperkt thuis
Want niemand mag uit huis
Behalve de noodzakelijke werkluis
We dragen nu allemaal ons kruis
van onze behoefte om te reizen
Door onze verwende leefwijze
En door die idioot lage prijzen
Door de naïeve arrogante zienswijze
Zijn we nu echt de pineut
En hebben we te lang geteut
Met de juiste acties van de farmaceut
En kan niemand meer weg, sauve-qui-peut
Op mijn nieuwe fiets
de geur van gras en voorjaar
de lammetjes in de wei
De Blauwe wolken lucht
wind langs mijn oren
Zo trekt plots mijn jeugd voorbij
De bloemen in de berm
uitbundig geel en wit
Het uitzicht weids en vrij
Een gedachtenflits
een gevoel van vroeger
een herinnering van mij
Ik raak ontroerd en
door heel mijn wezen
Ik ben gelukkig en blij
mereltoussaint 