Het schemerlicht
geeft mooi uitzicht
op uiterwaarden en water
Luchtblauw avondlicht
uitgebloeid gras geel verlicht
Ik hoor daar wat gesnater
De knot van de wilg mooi verdicht
Het grijsgroen blad zo opgelicht
Ik hoor daar wat geklater
Zulk een mooi uitzicht
Vraagt om een lofdicht
Ik kom denk ik, wat later
Het licht strijkt langs alle kanten
Aait de duinenrij
De wegen langs
en glanst de planten
Over de velden met suikerbiet
En doet de wetering glanzen
Laat oplichten de waterplanten
en het wuivend riet
Geeft de wolken reliëf
diepte aan mijn vergezicht
En mij het besef
Dat de kleur van het leven
door dit licht is gegeven
Ik zie mijzelf over de velden vliegen
Als een vogel zweven op een luchtstroom
met het landschap mee
tussen de schapen door
over de talud van de dijk
naar beneden
aan de rand van het water
langs het strand van de rivier
en dan de rivier over
De wind in mijn veren
De zon op mijn kop
Vluchtvrijheid
De inspiratie van het dichten
heeft vele gezichten
Maar de thrill is hetzelfde
De pijl in het gewelfde
van de engel die schiet
plotseling in mijn bovengebied
Meestal een enkele strofe
Niet als een filosofe
Maar vaak komt er een zin
Zomaar op en vormt het begin
van een gedachtegang
met een rijm als gezang
Dan voel ik de emotie
mijn lichaam de notie
van het nieuwe gecreëerd
en de muze vereerd
Zeldzaam onveranderd
De meanderende rivierdijk
Uiterwaarden wijds
Een Hollandse lucht
Het geratel van de populieren
De knotwilgen langs de sloot
Met de koeien eronder geclusterd
Als een Paulus Potter schilderij
Of de tijd geen vat heeft gehad
op dit Hollandse landschap
Het blad valt al
Het groen vervaagt
De bomen uitgedund
Het weer voelt anders
Het zaad gezet
De oogst gedaan
Voor de winter is gewekt
De kou komt eraan
Ik wil nog zoveel
En ik moet nog van alles
De tijd is te kort
Voor het licht vervaagt
Zelfverkozen alleen op pad
Voor taken van de geest
Teruggeworpen huiswerk mee
Zonder afleiding op mijzelf
Om zen of één te worden?
Wens en uitvoering samen te voegen
Scheelt maar 1 letter
Hoopt dat ’t lukt met of zonder…
Ik hou van de geur van ingekuild gras
Voor een stadse dame geeft het misschien geen pas
En van de lucht van koeienstront
Liefst zo uit het beest haar kont…
Het geeft mij een oergevoel
En kan ik genieten zonder doel
Zoveel als het kan van het buitenwezen
Daarbij nog het getwitter van mussen en mezen
geeft mij een enorm hemels genoegen
En ik hoef er helemaal niet voor te zwoegen
Mij alleen maar buiten te bevinden
Ik moet er alleen wel tijd voor vinden!
Ik zag een bruidspaar op het Strand
Ze liepen daar hand in hand
Keurig in hun mooie goed
Zij op haar gympjes dat wel en zonder hoed
Hij met een wit overhemd zonder jasje
Maar wel met een heel net dasje
Ze waren helemaal alleen
Dus geen fotograaf om hen heen
Daarom namen ze om de beurt
Een foto van elkaar zoals het heurt
Hij op de strandtrap en zij op de strandpaal
Waarom zo alleen en wat is het verhaal?
Hielden ze het niet langer zonder elkeen?
Of moest plots de bruidegom ergens heen
Bijvoorbeeld opgeroepen voor de vaart
Of is het zij die varen gaat
Ik wens ze in ieder geval alle geluk
Mijn zonnige dag kan niet meer stuk
Mijn lichaam ligt hier op de bank
Maar mijn hoofd is in een andere dimensie
Slap en pijnlijk moe van de griep
En zonder enige intentie
gaat de reis naar alle kanten
Elke logica betracht gaat mank
koortsig op zoek naar iets
vol van beleving, ideeën en gedachten
Ben ik diegene die jouw naam steeds riep?
O koorts hoe verdwijn ik nu graag in t niets
mereltoussaint 