Ik voel de hitte op mijn huid

En geen enkele snuit

laat zich zien vandaag buiten

Een warmte weerkaatst van de straat

Geen enkele daad

wordt er verricht vandaag

Alles gaat traag

De gele bloemen in de berm

blijven verschoond van de gebruikelijk zwerm

Zelfs de insecten laten het afweten

Dat is niet eerder zo geweest bij mijn weten

 

Ik voel de hitte op mijn huid

Geen hom of kuit

wordt er vandaag gemaakt

Alle taken zijn nochtans verzaakt

Want geen ziel waagt zich buiten

waar alle lippen zullen tuiten

naar elk zuchtje wind

Alleen een eenzaam kind

Waagt zich te vergewissen

Om zich zeker niet te vergissen

Dat ook haar speelgenootjes

echt wel binnen zijn,  van groot tot klein

Heel gewoontjes aan de siësta zijn

 

De zon schijnt genadeloos op onze ruit

En de vogels zingen niet meer luid

Ook de grond is niet meer los te wrikken

En de zonnebloemen knikken

Het is zelfs te heet voor hen

Het is gewoon niet meer zen

Deze opwarming van de aarde

Alles is verdord van waarde

Waarom kunnen we niet aanvaarden

dat het uit is met fossiel

Waarom blijven we infantiel

vasthouden aan alles wat voorheen

gewoon was om ons heen

We moet anders en rigoureus

Dat is echt niet voor de neus!

Dus investeren in die boel

Dan wordt het misschien nog eens koel

 

 

Het landschap, dat uitzicht, die bergen, het licht

herinnering, toekomst, vrije tijd, gedicht

roept hunkering op naar gebeurtenissen

geen tijd meer voor bekommernissen

het beneemt mij mijn adem, dat gevoel

die vreugden, dat lustgewoel

die hunkering, die belofte, naar alles, zo fijn

dat gezochte, om dáár te zijn

O heerlijk oergevoel

mijn uiteindelijke doel

in het landschap te behoren

en mij voortdurend laten bekoren

 

Soms ben ik gevangen in mijn herinnering

Komen delen naar boven en andere niet

Kan ik niet goed duiden hoe het was

Wil ik opnieuw beleven

Verlang ik terug

om vast te houden wat ik vergeten had

Wil ik voelen hoe het was

De belangrijke momenten

om daarna te kunnen delen

met mijn loved-ones

en laten zien en voelen

alsof het hun eigen herinnering was

Bewust de ruimte

Beweeg ik mij, onder, op

boven, hoogtes, in

perspectief verplaats ik mij

Vol in gedachten

 

Ik zie de avondzon

schijnen op de toppen van de bomen

Ik wou dat ik vliegen kon

Dan zou ik samen met de vogels komen

als de winter wegtrekt

En de kou het landschap verlaten heeft

De zon de natuur weer wekt

En de lucht weer hoop geeft

Zo vaak als ik de ingrediënten lees

kan ik niet bevroeden, dat de smaak zo anders wees

dan dat ik kan proeven in mijn brein

de gerechten zo veel meer zijn

dan de optelsom van ingrediënten apart

daardoor het samenkomen van smaken de verbeelding sart

En als ik als kok nu iets nieuws bedenk

Waarbij het samen-effect zoveel meer schenkt

Ondervind ik dezelfde kick

En dat is echt geen tic

Als een schrijver die getroffen wordt

Als een bliksem in het kort,

Met andere woorden zijn inspiratie

die zorgt voor de variatie

Zo blijkt mijn kookmuze

deze goûte de amuse

De weerstand voert ons ergens heen

Waar wij niet willen zijn

En levert ons niet hetgeen

Waarvoor we  willen zijn

Toch gaan we vrijwillig mee

Naar deze plek niet fijn

we belanden we in een zee

van ruzie en gedoe

van jou fout en de mijn

En worden ervan zo moe!

We geven  toe aan gemakzucht en printmodellen

En denken zo ons beoogde geluk te versnellen

Maar draaien we eigenlijk om de hete brei heen

De weerstand brengt ons nergens heen

 

Mijn hoofd vol en dof

Ik voel me echt niet tof

En holtes gevuld met vocht

Nee het was geen tocht

Maar het is het seizoen

En de bloeiers die het doen

De voorjaarshooikoorts

De pollen enzovoorts

Die mij doen niezen

En doen snotteren tot achter mijn kiezen

Mij doen zwalken heen en weer

Doen mijn lichaam zo zeer

Telkens verbaasd het mij

dat die kleine pollen dit effect hebben bij

mij dit kunnen veroorzaken

En mij zo ziek kunnen maken

 

Een fijn uitzicht voor mij

mijn hoofd op nul

Geen haast te zijn of te worden

Zit ik rustig

Wat doet de geest,

als tijd genoeg en er is niets dan wil het iets…..

als in de waan van tijd dan wil het niets

Mijn verlangen