Het is feest in de tuin

Zoete geuren waaien mij tegemoet.

De bloesem ligt als witte confetti 

onder de bomen in het gras

en op de tafel in de tuin

Alsof ze net gestrooid is

om de lente vieren

De geur van de perenbloesem

verbind mij met mijn jeugd

Madeliefjes in het gras

Zoals mijn vader over vroeger

vertelde

De zon verlicht de tulpen 

rood roze en paars gevlekt

Het is feest in de tuin 

De idioten

De idioten van de wereld

onderscheiden zich duidelijk

van de rest van de leiders

in deze coronacrisis.

Terwijl iedereen het al gezien heeft

hoe ernstig de gevolgen zijn 

ontkennen ze de pandemie

denken dat ze onoverwinnelijk zijn,

ongeacht de gevolgen voor een ander.

De leiders verbieden het woord.

Denken dat zij onaantastbaar zijn,

dat ze het beter weten.

En stoken iedereen op

om onvoorzichtig te zijn.

Wat zou daar ten grondslag van liggen?

Pandemie

De arrogantie van de onwetenden

De macht die denkt het te weten

Hoe het af te handelen is

Ons overkomt ’t niet

Want het gevaar moet zichtbaar zijn

Maar iedereen is kwetsbaar

En niemand veilig

En nu is men te laat

Geen maatregelen genomen.

Nu is men wanhopig

Is het ondertussen oorlog

Alsof je de slag moet winnen

met een waterpistooltje

wordt er gezegd.

De arrogantie van de onwetenden

De corona crisis

Een bijzondere situatie

Noodmaatregelen van pas

Iedereen lijkt in quarantaine

Paniek en angst in contrast

met wat ik buiten zie

De zon schijnt op de narcissen neer

Geen witte busjes of werklui

Lege straten en weinig verkeer

De lente breekt door

En terwijl de bloesem bloeit

is de situatie nijpender

en de nood groeit

Heerst de rust alom

voor sommigen..

Anderen doen nog dom

Wat menigeen benard

om wat de gevolgen zijn

Maar de zorg werkt keihard

de verliezen doen pijn

En terwijl men volhard

neemt de spanning toe

is er geen vredige indruk meer

is men het afwachten of werken moe

En buiten heerst de rust alom

Een gekke tegenstelling kortom

Elk nadeel heeft z’n voordeel

Wat zou het effect zijn

van onze stilstand,

vanwege de pandemie,

op het milieu?

Kunnen we het tij keren

van CO2 en klimaat?

Van het water dat komt?

En worden we minder hebberig dan?

En liever voor de ander?

En nemen wij wetenschappers dan weer serieus?

Of minder gefocust op groei?

Want elk voordeel heeft z’n nadeel

En andersom…

Nu zijn mensen zorgzaam voor elkaar

Hebben begrip voor de ander

Zien opeens wat echt belangrijk is.

Dus zou dit nadeel ook een blijvend voordeel krijgen?

Ik hoop dat het tot constructieve verandering leidt.

Lente

Ik hoor de schapen

blaten op de dijk

Er vliegt een kieviet over

In de tuin zie ik

de narcissen opengaan

De bloesem staat op springen

Kleur en geur gaan gepaard

De wind blaast de wolken voor de zon

Herinneringen komen boven

van Texel in mijn jeugd

Ik voel de hoop van vroeger

Luisteren naar de stilte

In de verte hoor ik zacht geruis

Het is donkeren de wind ligt

Een enkel geluid is daar

Een vogel vliegt over

En slaakt een kreet

Wat zou het zijn?

Een brommer ver weg

Het puffen van een aak

De ganzen vliegen over

Luister naar wat ik hoor

Ik wacht totdat de slaap komt

Genietend van de stilte

Spijt

Gezegend is diegene

die zonder spijt

blijkbaar zorgeloos

door ’t leven gaat.

Maar velen hebben wel eens spijt

over grote of kleine dingen. 

De reflectie die ermee gepaard gaat

heeft naar mijn mening zeker baat.

Maar echt veel vaker

komt het voor

dat men het spijten laat.

Omdat het veel te veel

de pijn laat voelen

die met het spijten samengaat.

De keus die men maakt is dan

die spijt oprecht te voelen

of dat te verstoppen 

wat er aan emoties komen gaat.

Je hoort wel eens mensen zeggen

Ik heb nergens spijt van

Maar ik geloof ze niet.. .

Het is de snelle ontkenning die hen verraad .

Wat is de menselijke geest

toch soepel in het aanpassen

van wat er het beste op korte termijn

de geestelijke toestand baat.