Dik ingepakt

de koude op mijn wangen

Loop ik langs het pad

Een fris genoegen

Een witte deken ligt

De vogels stil

De dieren schuilen

In de verte iets

De geluiden verdoft

Opmerkelijk windstil

Ik voel, ik zie , ik hoor

Winters genoegen

 

 

Het weekend voorbij

De uren niet meer vrij

De bezwaren worden groter

Je gedachten zowat idioter

Het opzien tegen

doet het niet opwegen

tegen de dag die komen gaat

ook al ben je er bij gebaat

Je hoofd op mama’s schoot

leg je het kind-zijn even bloot

Al het leuke voorbij

De week wordt niet fijn denk jij

Maar liefje toch

de wereld ligt open alsnog

voor jou mijn snoes

Je hebt gewoon de zondagavond blues

Twee ganzen vliegen over

De avondzon op hun buik

Gakkend naar elkaar

 

Zoveel vreugde en genoegen

Als in harmonie en naar de omgeving te voegen

Zoveel irritatie en gedoe

Als te hard en oren moe

Als buitensporig en ongevraagd

Als de grenzen zijn verdaagd (gedaagd)

Zoveel smaakverschillen worden onbelangrijk als goed gespeeld

En zoveel genoegen worden gedeeld

Als gevraagd en goed gehoord

Wordt de rust er niet mee verstoort

Muziek voert je naar een gevoel toe

bij elk moment, bij elke kloe

bij elke herinnering een noot

die de juiste sfeer bood

het leven kan er niet zonder

en soms is het mét ook gedonder

toch kan ik me niet voorstellen hoe het is

om doof te zijn en alle gehoor mis

 

Wintermiddagzon

Rood en blauw, geel

Verschijnt er aan de horizon

Verlangen naar veel

komt er in mij op

Naar weg en verder

Naar overzicht van de top

Naar lucht en zuiverder

Gevoel van warmte en geluk

Van echtheid en voorspoed

Van nutheid en de juiste afdruk

Van vrijheid en goede moed

In harmonie  met de omgeving

Maar toch het beste uit jezelf

In evenwicht is het juiste ding

Verlangen, passend bij mijzelf

Het is net

Alsof ik niet waarnemen kan

De geur verstopt

De huid on voelbaar

Ben ik niet geland?

De week voorbij

En niet gevoeld

In het landschap

Niet het gevoel vrij te zijn

In zichzelf gekeerd

Te zijn, niet hier

Helaas

 

 

Groen sappig aanlokkelijk fijn
Mals vochtig uitgestrekt zijn

Mijn zintuigen geheel scherp
oren ogen en gevoel
Terwijl ik mij in het gewas werp
Dat ik erdoor heen woel

Liggend hard zacht oerinstinct
In het lage groen verzinkt
Op hoogte van een konijn
Ervaar ik echt de natuur
Ermee Verbonden te zijn
Eenvoudig genot en puur

Te zijn waar gras aan mijn zijde
Werkelijk te voelen, mijn weide

Benen, voeten overal waar

ik kijk, waar ik zie

Benen en voeten praten met elkaar

als een zwijgzame Jacques Tati

Of een ballet zonder muziek

vormen samen een paar

Ze staan stil of bewegen energiek

Schoenen zeggen iets over de eigenaar

zonder het gezicht te zien

Sportief, modieus of degelijk

kan men de eigenaar doorzien

Ook al lijkt het niet aannemelijk

Toch is men een stapje voor

En heeft men toch wel degelijk

de eigenschappen van de houder door

 

Er kwam een koolmees bij mij kijken

Op de rand van de balustrade zat hij voor het raam

En hij wist van geen wijken

Fluitend keek hij naar mijn bed

Mooi in het kleed met een glanzende kop

Na de rui weer in het net

Alsof hij zeggen wou

Hoe is het daar?

Hoe gaat het nou?

Mijn hoofd vol spoken en koorts

lag ik ziek van de griep

werd ik opgevrolijkt door zoveel moois

 

 

Wachtend op de boot

kijkend over de wadden

hoor ik wulpen en tureluurs om en om roepen

Luisterend in de zon intens voel ik

genot en jeugdherinneringen

van een eiland gevoel

De vuurtoren het wad en strand

zon en wind op mij huid

Gras aan mijn blote voeten voelend

Zorgeloos alles nog

Alleen de alledaagse kinderdingen

Ouders in een vakantie modus

Zeldzaam gelukkig toen